Η ακροδεξιά στην Ελλάδα, στην Ευρώπη αλλά και σε όλο τον κόσμο, υιοθέτει ένα δήθεν «αντισυστημικό» προσωπείο. «Δανείζεται» και όρους κάποιες φορές από την αριστερά για να καλύψει το αποκρουστικό της πρόσωπο, παραποιώντας τους βέβαια. Αυτό το κάνουν άλλωστε συστηματικά οι αστικές δυνάμεις που εκπροσωπούν το κεφάλαιο.

Οι ακροδεξιοί ανά τη Γή προβάλλουν ως ιδεώδες την επιστροφή στις "ρίζες" (μια κατασκευασμένη εκδοχή της ιστορίας όπου το παρελθόν είναι μυθοποιημένο και εξιδανικευμένο) και την "εθνική καθαρότητα". Προάγουν δηλαδή το μίσος προς οτιδήποτε διαφορετικό/ξένο προς τις αντιλήψεις τους. Για αυτούς όλα ανάγονται στο έθνος-φυλή, δεν υπάρχουν τάξεις ούτε ταξικός πόλεμος και εκμετάλλευση. Ίσα-ίσα, οι καπιταλιστές είναι "πατριώτες¨ και πρέπει να τους χρωστάμε ευγνωμοσύνη από πάνω, συμφώνα πάντα με τον ακροδεξιό λόγο. Εξού και τα χατίρια σε εφοπλιστές, τραπεζίτες και λοιπούς εκπροσώπους του κεφαλαίου από σύμπασα την ακροδεξιά όταν της το ζητήσουν.

Αντίθετα οι φτωχοί, οι αγωνιζόμενοι εργάτες, οι μετανάστες, οι αριστεροί, οι λαοί των άλλων χωρών, οι μειονότητες πάσης φύσης, οποιοσδήποτε ή οποιαδήποτε δεν χωράει στο δικό τους στενό, μισανθρωπικό πλαίσιο είναι το λιγότερο εχθρός.
Απευθύνονται στα πρωτόγονα ένστικτα και φόβους. Χρησιμοποιούν την άσκηση ωμής βίας ως μέσο προπαγάνδας και επιβολής τους, χτυπώντας πάντα τους αδύναμους και ποτέ τους κοινωνικά ισχυρούς, με την ανοχή τμημάτων των κρατικών μηχανισμών καταστολής.

Αποτελούν στην ουσία μια μετάλλαξη της κυρίαρχης αστικής ιδεολογίας χωρίς ποτέ να έρχονται σε ρήξη με αυτή παρά την ανέξοδη ρητορεία. Είναι και ιστορικά αποδεδειγμένο πως είναι πάντα πρόθυμοι να συνδράμουν το καθεστώς σε βάρος του λαού και της Αριστεράς. Θεωρούν πως ο κίνδυνος και η απειλή για την κατά τα άλλα αρμονική κοινωνία(…) προέρχεται από κάποιον «εξωτερικό» παράγοντα. Ο σκοταδισμός, ο ανορθολογισμός, ο ρατσισμός σε όλες του τις μορφές, ο σεξισμός, ο μιλιταρισμός και η πατριδοκαπηλία είναι συστατικά στοιχεία της ακροδεξιάς.

Καλλιεργούν το μίσος και τη βία ενάντια στους μετανάστες και όχι μόνο. Ευαγγελίζονται την εθνική αναδίπλωση-περιχαράκωση και τον ανταγωνισμό ανάμεσα στους λαούς-μιλάνε για επιστροφή στα εθνικά νομίσματα για να καλύψουν την προσπάθεια συντηρητικοποίησης της Ευρώπης και την απίσχναση της δημοκρατίας. Αυτό εξυπηρετεί με το παραπάνω το ηγεμονικό αστικό μπλοκ στην Ευρώπη που προσπαθεί να εξοβελίσει από τον ορίζοντα την πολιτική πρόταση της Αριστεράς για μια άλλη Ευρώπη, στον αντίποδα της σημερινής . Οι συσχετισμοί όμως αλλάζουν, τίποτα δεν είναι αιώνιο και αμετάβλητο. Η πρόταση της Αριστεράς κερδίζει έδαφος.

Οι ακροδεξιοί τη δημοκρατία ούτως ή άλλως την απεχθάνονται, για αυτό και αντιμετωπίζονται με συμπάθεια από διάφορα «αθώα» μέσα ενημέρωσης που καλλιεργούν τη ρηχότητα του life style, τη μαζική αποχαύνωση, τον εγωτισμό, την απέχθεια σε οτιδήποτε συλλογικό και κινηματικό. Το φαινόμενο της διαπλοκής δεν απαντάται μόνο στην χώρα μας.

Αποφεύγουν, φυσικά, οι ακροδεξιοί την ταμπακιέρα που είναι η βίαιη αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των πλουσίων σε βάρος των φτωχών και είναι ο πυρήνας του νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού παραδείγματος, ανεξάρτητα των επιμέρους διαφοροποιήσεων ανά περιοχή, κράτος ή ομοσπονδία κρατών. Λογικό είναι να μη θέλουν να στεναχωρήσουν τα αφεντικά τους.

Ο Αριστοφάνης θα έγραφε νέα κωμωδία για λόγου τους. Το έργο του, επειδή έχει στο επίκεντρο του τον άνθρωπο, παραμένει επίκαιρο και καυτηριάζει την τυραννική- φασίζουσα νοοτροπία. Όπως καυτηριάζει την κοινωνική αδικία και τους καταπιεστές.

Εμείς από την πλευρά μας, ως αριστεροί, οφείλουμε να είμαστε απλοί στον λόγο μας χωρίς να γινόμαστε απλοϊκοί ή απλουστευτικοί. Να συνδυάζουμε την ανάλυση και ανάδειξη των κοινωνικών αντιθέσεων με την ανάληψη πρωτοβουλιών σε πραγματικό χρόνο και τόπο ώστε οι πολίτες να συμμετέχουν ενεργά και να συνδράμουν στην διαμόρφωση μιας άλλης πραγματικότητας.

Η Αριστερά μπορεί να ανακόψει την άνοδο της ακροδεξιάς οργανώνοντας αποτελεσματικά το κίνημα του λαού ενάντια στους κεφαλαιοκράτες. Δίνοντας πολιτική ελπίδα και προοπτική στον κόσμο της εργασίας, παρεμβαίνοντας παντού, στις πόλεις, στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας, στα σχολεία, στην καθημερινή ζωή.

Το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι πηγή έμπνευσης για τους λαούς της Ευρώπης.

Μπορούμε να νικήσουμε στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο!

Χάρης Λευκιμμιάτης

Αξίζει να διαβάσετε:

1. http://www.avgi.gr/article/62793/i-akrodexia-tis-euthunis

2. http://www.avgi.gr/article/534745/zil-gkarnie-oi-upostiriktes-tis-draxmis-poulane-oneira-ki-elpides

3. http://www.avgi.gr/article/1065763/i-akrodexia-stin-europi

4. http://www.avgi.gr/article/1127333/o-oikonomikos-ethnikismos-trefei-tin-akrodexia

5. http://www.poulantzas.gr/upload/323_1.pdf

6. http://www.poulantzas.gr/upload/811_1.pdf

7. http://www.huffingtonpost.co.uk/kieran-turner-dave/the-top-10-ukip-arguments_b_4650602.html?utm_hp_ref=ukip

8. http://www.rednotebook.gr/details.php?id=6747