Πολιτικοί τραπεζοκόμοι: Η συγκυβέρνηση του «δεν πληρώνω», του Παναγιώτη Σκευοφύλακα

 Σύμφωνα με την κυρίαρχη αφήγηση για την ελληνική κρίση, η χώρα και οι κάτοικοί της για καιρό ζούσαν «πάνω» από τις δυνατότητές τους, εκμεταλλευόμενοι τις αυξημένες δυνατότητες δανεισμού. Στο μοτίβο αυτό θεωρήθηκε ότι η υπέρμετρη καταφυγή στη μοχλευμένη ρευστότητα χαρακτηριζόταν και από ιδιαίτερη «χαλαρότητα» ως προς την αντιμετώπιση των δεσμεύσεων που αναλαμβάνονταν στο πλαίσιο της συναλλαγής αυτής. Τόσο το κράτος όσο και οι πολίτες φέρονταν να είναι αρκετά «ανέμελοι» και πλημμελώς συνεπείς μ’ αποτέλεσμα το μη ικανοποιητικό προϋπολογισμό της ευχέρειάς τους ν’ ανταποκρίνονται στα ανά περίπτωση συμφωνηθέντα. Αυτήν την ερμηνεία, εν πολλοίς, υιοθέτησαν και τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης. Έτσι, από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ εξ αρχής και μετ’ επιτάσεως αναγνωρίστηκε ότι, μεταξύ άλλων, αποτελεί ηθική προτεραιότητα η ομαλή εξυπηρέτηση των δανειακών υποχρεώσεων, ούτως ώστε να καταστεί επιτεύξιμη η αποκατάσταση της χαμένης συλλογικής αξιοπιστίας.

Όλα τα παραπάνω ίσως και ν’ ακούγονταν πειστικά στ’ αυτιά του καλόπιστου πολίτη, εάν, μόλις πριν από λίγες ημέρες, ο Επίτροπος Χοακίν Αλμούνια απαντώντας σε σχετική ερώτηση, δεν δήλωνε ότι τα δύο – άλλοτε κραταιά – πολιτικά κόμματα του τόπου εμφανίζονται να μην καλύπτουν τις υποχρεώσεις που απορρέουν από τις δανειακές συμβάσεις που είχαν συνάψει μ’ εγχώρια πιστωτικά ιδρύματα.

Ειδικότερα, δάνεια που έχουν χορηγηθεί εκ μέρους των τριών εκ των τεσσάρων συστημικών τραπεζών, οι οποίες, ειρήσθω εν παρόδω, έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί με δημόσια (υπο)στήριξη, φαίνονται ως μη εξυπηρετούμενα από τον Ιανουάριο του 2013. Για περισσότερο από έναν χρόνο δηλαδή, τα κόμματα της συγκυβέρνησης, που εν μέσω κρίσης, το 2012, εμφανίζονται να δανειοδοτήθηκαν αθροιστικά με 30 εκατομμύρια ευρώ, εφαρμόζουν μονομερή στάση πληρωμών προς τα τραπεζικά ιδρύματα τα οποία ποικιλότροπα έχουν ενισχύσει όλη αυτήν την περίοδο

Την ώρα που οι ιδιώτες απειλούνται μ’ εύρος κυρώσεων σε περίπτωση που φανούν ασυνεπείς προς υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει προς πιστωτικούς οργανισμούς ή και οι φορολογούμενοι καλούνται να υπομείνουν τα φοροδοτικά πάνδεινα ώστε να μπορεί το κράτος ν’ ανταποκρίνεται στις δανειακές υποχρεώσεις του, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, μ’ «άνοιγμα» που υπολογίζεται ότι συνολικά ανέρχεται σε 270 εκατομμύρια ευρώ, είναι οι πρώτοι που αθετούν εκείνο που προβάλουν ως ηθική δέσμευσή τους. Ενώ λοιπόν, οι ιδιωτικές αστοχίες των τραπεζών έχουν «κρατικοποιηθεί» και το βάρος αυτών έχει μετακυλιστεί στην κοινωνία, τα δύο πολιτικά κόμματα, τα οποία είναι πρωτεργάτες αυτή της εξέλιξης, ενδύοντας τις επιλογές τους με ηθικό και κανονιστικό μανδύα, όχι μόνο είναι απρόθυμα να φανούν συνεπή αλλά δεν ελέγχονται και από κανέναν γι’ αυτό.

Βέβαια, κάποιος, όχι και τόσο καλόπιστος είναι η αλήθεια, θα μπορούσε να υποθέσει ότι αμφότερα τα κόμματα, την άτυπη «διαγραφή» του χρέους τους, την έχουν ήδη «ξεπληρώσει» με την ευνοϊκή μεταχείριση συγκεκριμένων συμφερόντων στον τραπεζικό τομέα, με τα πιστωτικά ιδρύματα με τη σειρά τους ν’ ανταποδίδουν στηρίζοντας, μ’ αναλύσεις επί αναλύσεων σε δελτία κι εκθέσεις, τις μνημονιακές πολιτικές. Τότε, ίσως, να μιλούσαμε για πολιτικούς τραπεζοκόμους. Αυτές όμως είναι σκέψεις για… κακόπιστους, οπότε ας τις αφήσουμε στην άκρη.

Το «αντισυστημικό» προσωπείο της ακροδεξιάς

Η ακροδεξιά στην Ελλάδα, στην Ευρώπη αλλά και σε όλο  τον κόσμο, υιοθέτει ένα δήθεν «αντισυστημικό»  προσωπείο.  «Δανείζεται» και όρους  κάποιες φορές από την αριστερά για να καλύψει το αποκρουστικό της πρόσωπο, παραποιώντας τους  βέβαια.  Αυτό το κάνουν άλλωστε  συστηματικά οι αστικές δυνάμεις που εκπροσωπούν το κεφάλαιο.

Οι ακροδεξιοί ανά τη Γή προβάλλουν ως ιδεώδες την επιστροφή στις "ρίζες" (μια κατασκευασμένη εκδοχή της ιστορίας  όπου το παρελθόν είναι μυθοποιημένο και εξιδανικευμένο) και την "εθνική καθαρότητα". Προάγουν δηλαδή το μίσος προς οτιδήποτε διαφορετικό/ξένο προς τις αντιλήψεις τους.  Για αυτούς όλα ανάγονται στο έθνος-φυλή, δεν υπάρχουν τάξεις ούτε ταξικός πόλεμος και εκμετάλλευση.  Ίσα-ίσα, οι καπιταλιστές είναι "πατριώτες¨ και πρέπει να τους χρωστάμε ευγνωμοσύνη από πάνω, συμφώνα πάντα με τον ακροδεξιό λόγο.  Εξού και τα χατίρια σε εφοπλιστές, τραπεζίτες και λοιπούς εκπροσώπους του κεφαλαίου από σύμπασα την ακροδεξιά όταν της το ζητήσουν.

Αντίθετα οι φτωχοί, οι αγωνιζόμενοι εργάτες, οι μετανάστες, οι αριστεροί, οι λαοί των άλλων χωρών, οι μειονότητες πάσης φύσης, οποιοσδήποτε ή οποιαδήποτε δεν χωράει στο δικό τους στενό, μισανθρωπικό πλαίσιο  είναι το λιγότερο εχθρός.
Απευθύνονται  στα πρωτόγονα ένστικτα και φόβους.  Χρησιμοποιούν την άσκηση ωμής βίας ως μέσο προπαγάνδας και επιβολής τους,  χτυπώντας πάντα τους αδύναμους και ποτέ τους κοινωνικά ισχυρούς, με την ανοχή τμημάτων των κρατικών μηχανισμών καταστολής.

Αποτελούν στην ουσία μια μετάλλαξη της κυρίαρχης αστικής ιδεολογίας χωρίς ποτέ να έρχονται σε ρήξη με αυτή παρά την ανέξοδη ρητορεία. Είναι και ιστορικά αποδεδειγμένο πως είναι πάντα πρόθυμοι να συνδράμουν το καθεστώς σε βάρος του λαού και της Αριστεράς. Θεωρούν  πως ο κίνδυνος και η απειλή για την κατά τα άλλα αρμονική κοινωνία(…)  προέρχεται από κάποιον «εξωτερικό» παράγοντα.  Ο σκοταδισμός, ο ανορθολογισμός, ο ρατσισμός σε όλες του τις μορφές, ο σεξισμός, ο μιλιταρισμός και η πατριδοκαπηλία είναι συστατικά στοιχεία της ακροδεξιάς.

Καλλιεργούν το μίσος και τη βία ενάντια στους μετανάστες και όχι μόνο. Ευαγγελίζονται την εθνική αναδίπλωση-περιχαράκωση και τον ανταγωνισμό ανάμεσα στους λαούς-μιλάνε για επιστροφή στα εθνικά νομίσματα για να καλύψουν την προσπάθεια συντηρητικοποίησης  της Ευρώπης και την απίσχναση της δημοκρατίας. Αυτό εξυπηρετεί με το παραπάνω το ηγεμονικό αστικό μπλοκ στην Ευρώπη που προσπαθεί να εξοβελίσει από τον ορίζοντα την πολιτική πρόταση της Αριστεράς για μια άλλη Ευρώπη, στον αντίποδα της σημερινής . Οι συσχετισμοί όμως αλλάζουν, τίποτα δεν είναι αιώνιο και αμετάβλητο. Η πρόταση της Αριστεράς κερδίζει έδαφος.

Οι ακροδεξιοί τη δημοκρατία ούτως ή άλλως την απεχθάνονται, για αυτό και αντιμετωπίζονται με συμπάθεια από διάφορα «αθώα» μέσα ενημέρωσης που καλλιεργούν τη ρηχότητα του life style, τη μαζική αποχαύνωση, τον εγωτισμό, την απέχθεια σε οτιδήποτε συλλογικό και κινηματικό.  Το φαινόμενο της διαπλοκής δεν απαντάται μόνο στην χώρα μας.

Αποφεύγουν, φυσικά, οι ακροδεξιοί την ταμπακιέρα που είναι η βίαιη αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των πλουσίων σε βάρος των φτωχών και είναι ο πυρήνας του νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού παραδείγματος, ανεξάρτητα των επιμέρους διαφοροποιήσεων ανά περιοχή, κράτος ή ομοσπονδία κρατών. Λογικό είναι να μη θέλουν να στεναχωρήσουν τα αφεντικά τους.

 Ο Αριστοφάνης θα έγραφε νέα κωμωδία για λόγου τους. Το έργο του, επειδή έχει στο επίκεντρο του τον άνθρωπο, παραμένει επίκαιρο και καυτηριάζει την τυραννική- φασίζουσα νοοτροπία. Όπως  καυτηριάζει  την κοινωνική αδικία και τους καταπιεστές.

Εμείς από την πλευρά μας, ως αριστεροί, οφείλουμε να είμαστε απλοί στον λόγο μας χωρίς να γινόμαστε απλοϊκοί ή απλουστευτικοί.  Να συνδυάζουμε την ανάλυση και ανάδειξη των κοινωνικών αντιθέσεων με την ανάληψη πρωτοβουλιών σε πραγματικό χρόνο και τόπο ώστε οι πολίτες να συμμετέχουν ενεργά και να συνδράμουν στην διαμόρφωση μιας άλλης πραγματικότητας.

Η Αριστερά μπορεί να ανακόψει την άνοδο της ακροδεξιάς οργανώνοντας αποτελεσματικά το κίνημα του λαού ενάντια στους κεφαλαιοκράτες. Δίνοντας πολιτική ελπίδα και προοπτική στον κόσμο της εργασίας, παρεμβαίνοντας παντού, στις πόλεις, στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας, στα σχολεία, στην καθημερινή ζωή.

Το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι πηγή έμπνευσης για τους λαούς της Ευρώπης.

Μπορούμε να νικήσουμε στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο!

Χάρης Λευκιμμιάτης

Αξίζει να διαβάσετε:

1.       http://www.avgi.gr/article/62793/i-akrodexia-tis-euthunis

2.       http://www.avgi.gr/article/534745/zil-gkarnie-oi-upostiriktes-tis-draxmis-poulane-oneira-ki-elpides

3.       http://www.avgi.gr/article/1065763/i-akrodexia-stin-europi

4.       http://www.avgi.gr/article/1127333/o-oikonomikos-ethnikismos-trefei-tin-akrodexia

5.       http://www.poulantzas.gr/upload/323_1.pdf

6.       http://www.poulantzas.gr/upload/811_1.pdf

7.       http://www.huffingtonpost.co.uk/kieran-turner-dave/the-top-10-ukip-arguments_b_4650602.html?utm_hp_ref=ukip

8.       http://www.rednotebook.gr/details.php?id=6747

Αξίζει να δείτε:

http://www.youtube.com/watch?v=ltSved6UH48

http://www.exandasdocumentaries.com/documentaries/chronologically/2007-2008/110-the-pack-of-white-wolves

Συνέντευξη της υποψηφίας δημάρχου Ηρακλείου Αττικής, κας Ειρήνης Κατσινοπούλου, στον Επικοινωνία Fm

“Ανάγκη η αλλαγή νοοτροπίας σε επίπεδο διοίκησης του Δήμου”

Την ανάγκη αλλαγή νοοτροπίας σε επίπεδο διοίκησης του Δήμου Ηρακλείου Αττικής αναφορικά με τα επίκαιρα θέματα της κοινωνικής αλληλεγγύης και της συμμετοχής του πολίτη στα κοινά, υπογράμμισε η υποψήφια δήμαρχος και επικεφαλής της παράταξης «Δίκτυο Πολιτών» Ειρήνη Κατσινοπούλου στη συνέντευξη που παραχώρησε στον Επικοινωνία Fm  και τις Δημοτικές Διαπλοκές.

Η κα Κατσινοπούλου μίλησε για ένα νέο μοντέλο κοινωνικής συμπαράστασης με διεύρυνση των ανθρώπων που στηρίζονται από τις δομές του Δήμου αλλά και την ενεργή συμμετοχή επαγγελματιών της πόλης. Εξάλλου, η υποψήφια δήμαρχος τόνισε την ανάγκη ο πολίτης να δραστηριοποιηθεί στις επικείμενες εκλογές, καθώς η αποχή ευνοεί, όπως είπε, τις δυνάμεις που υπηρετούν την φτωχοποίηση της χώρας.

Για τις επόμενες κινήσεις της παράταξή της, η κ. Κατσινοπούλου ανέφερε πως το «Δίκτυο» βρίσκεται σε συνεχή διάλογο με όλες τις «αντιμνημονιακές» φωνές αλλά και σε επαφή με τις γειτονιές του Ηρακλείου, προκειμένου έτσι να διαμορφωθεί το τελικό πρόγραμμα - πρόταση διοίκησης για το Δήμο.

Αναδημοσίευση από:

http://syneidisi.com/site/index.php?option=com_content&view=article&id=8237:2014-01-23-14-18-51&catid=81:2011-02-22-11-13-04&Itemid=135

Ανάπλαση ή λουκέτο στις παιδικές χαρές

Λίγοι ίσως γνωρίζουν πως όλοι δήμοι της χώρας είναι υποχρεωμένοι μέχρι το τέλος του χρόνου να προσαρμόσουν τις παιδικές χαρές που λειτουργούν εντός  των γεωγραφικά των ορίων στις τεχνικές προδιαγραφές του θεσμικού πλαισίου που έχει θεσπιστεί από το 2009. 

Η αρχική προθεσμία συμμόρφωσης έληγε στο τέλος του 2012 αλλά με Υπουργική Απόφαση δόθηκε μια διετή παράταση με τους δήμους να πρέπει να έχουν ολοκληρώσει όλες τις απαιτούμενες ενέργειες μέχρι τις 31/12/2014. Ο νόμος πλέον θέτει πολύ αυστηρά πλαίσια λειτουργίας των παιδικών χαρών με γνώμονα την ασφάλεια των παιδιών που τις χρησιμοποιούν.

Αναδημοσίευση από την ιστοσελίδα της εφημερίδας: http://www.xtypos.gr

Οι επικίνδυνες λακούβες "ζουν και βασιλεύουν" στο Ηράκλειο Αττικής

Ακούσατε, Ακούσατε..

                          

«ΜΕ ΑΠΌΦΑΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΊΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΑΘΕ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟ ΠΡΩΙ 11-14.30 ΘΑ ΠΡΟΣΦΈΡΕΤΕ ΚΑΦΕΣ ΔΩΡΕΑΝ ΣΕ ΣΤΕΛΕΧΟΙ ΚΑΙ ΦΙΛΟΥΣ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΎ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΟΥΝ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΓΝΩΜΗ ΚΑΙ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΑΣ.ΘΑ ΓΙΝΕΤΕ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ,ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΡΕΥΡΊΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ.ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΕΡΙΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΝΟΜΑΡΧΙΑΚΩΝ .ΣΚΟΠΟΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΚΟΥΜΕ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΉ,ΣΕ ΤΡΟΦΗΜΑ, ΣΕ ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ ΣΕ ΣΥΣΣΊΤΙΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ ΕΡΘΟΥΝ ΣΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΚΑΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ» Χωρίς σχόλια...

Υ.Γ. Για την  αν-ορθογραφία  και την ασυνταξία της παρατάξεως δεν φέρουμε ευθύνη.

Υ.Γ 2. Ο καφές (της παρηγοριάς) προσφέρεται στο Κουτούκι του Μαθιού

Πινακοθήκη Γρηγοριάδη: Το κόσμημα του Ηρακλείου

Δεν συμβαίνει συχνά να λειτουργούν σε περιφερειακούς δήμους της Αττικής πινακοθήκες όπως αυτή του συντοπίτη μας ,γιατρού, πρώην δημάρχου, ενεργού μέλους και υποστηρικτή του Δικτύου Πολιτών Ηρακλείου Αττικής, Γιώργου Γρηγοριάδη. Η Πινακοθήκη Γρηγοριάδη αποτελεί μια όαση, στην άνυδρη σε γενικές γραμμές πολιτιστική ζωή της πόλης. Όαση γιατί αφενός μας συστήνει από το ξεκίνημά της σύγχρονους, Έλληνες κυρίως, εικαστικούς δημιουργούς  και αφετέρου  γιατί πλαισιώνει κάθε νέα έκθεσή της, με μια σειρά συζητήσεων όχι μόνο για το έργο και την αξία του καλλιτέχνη που προβάλλει, αλλά και για μια σειρά σοβαρά, κοινωνικά και πολιτικά θέματα (ήδη ξεκίνησε ένας  κύκλος συζητήσεων για το φαινόμενο του φασισμού). Δεν λείπουν φυσικά οι προβολές  επιλεγμένων  ταινιών αλλά και οι εκδόσεις όπως  αυτή που συνοδεύει την παρούσα έκθεση, με "Κείμενα για την τέχνη" του Δημοσθένη Κοκκινίδη. Κι όλα αυτά χωρίς να επιβαρυνθεί ούτε ένα ευρώ ο επισκέπτης. 

  Κι όμως αυτή η πινακοθήκη-κόσμημα της πόλης δεν έχει προβληθεί.Η κεντρική διοίκηση δεν πρέπει να έχει ενημερώσει ούτε τα σχολεία του δήμου για την ύπαρξή της! Αλλιώς θα έπρεπε να υπάρχουν ουρές για ξεναγήσεις μαθητών έξω από την Πινακοθήκη Γρηγοριάδη. Μια εικόνα που ουδέποτε είδαμε και που ελπίζουμε σύντομα στο μέλλον να δούμε. Γιατί ο πολιτισμός και η εκπαίδευση δεν χωράνε σε παραταξιακές αντιζηλίες.

 Με τον Γιώργο Γρηγοριάδη είχαμε τη χαρά να συνομιλήσουμε  λίγο μετά από τα εγκαίνια της Πινακοθήκης του. Η συνέντευξη που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στο περιοδικό "Τα νέα της Τέχνης". Την αναδημοσιεύουμε.

Γ. Γρηγοριάδης: Ένας αιρετικός συλλέκτης

ΔΕΥΤΕΡΑ, 04 ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2011 13:00

Της Δήμητρας Κουντή

Τον γνωρίζαμε κυρίως ως έναν από τους αριστερούς, επιτυχημένους δημάρχους του Ηρακλείου Αττικής. Τον γιατρό, ειδικευμένο στις αιμορροϊδικές παθήσεις , ιστορικό στέλεχος του ΚΚΕ εσωτερικού, όπως ονομαζόταν τότε, Γιώργο Γρηγοριάδη. Ώσπου ένα βράδυ, περιδιαβαίνοντας στο Νέο Ηράκλειο, τράβηξε την προσοχή μας μια φωτεινή επιγραφή σε μια ημιυπόγεια αίθουσα πολυκατοικίας: «Αναδρομική έκθεση του Αλέξη Ακριθάκη».

Η Πινακοθήκη Γρηγοριάδη βασίστηκε φυσικά στα έργα ζωγραφικής και γλυπτικής, που εδώ και σαράντα χρόνια συλλέγει ο Γιώργος Γρηγοριάδης, με διαφορετικά, όπως υποστηρίζει, κριτήρια από άλλους συλλέκτες. Ο επιμελητής της Πινακοθήκης Γρηγοριάδη, Πάνος Παπαδόπουλος, γράφει χαρακτηριστικά: «Η πινακοθήκη έχει ως κέντρο της την ελληνική ζωγραφική, χαρακτική και γλυπτική, χωρίς να απουσιάζουν από αυτήν έργα σημαντικών Ευρωπαίων καλλιτεχνών. Η ελληνική ζωγραφική καλύπτεται επιμελώς, ιστορικά και υφολογικά, με έμφαση στον ελληνικό μοντερνισμό και τη γενιά του τριάντα. Το ίδιο ισχύει και για τα μνημειακά, γλυπτικά έργα του κινήματος του μοντέρνου. Η ιστορία της ελληνικής χαρακτικής καλύπτεται στο σύνολο της». Εμείς να αναφέρουμε, πριν σας παραθέσουμε τη συνομιλία που είχαμε με τον Γιώργο Γρηγοριάδη, πως η συλλογή του διαθέτει, μεταξύ άλλων, έργα του Θεόφιλου, Ιακωβίδη, Παρθένη, Στέρη, Ζωρζ Μπράκ, αλλά και γλυπτά του Καπράλου, Κλουβάτου, Τάκη, Θόδωρου και φυσικά πάνω από 60 έργα του Αλέξη Ακριθάκη.   

-Κύριε Γρηγοριάδη πότε αρχίζετε να αγοράζετε έργα τέχνης και τι είναι αυτό που σας οδηγεί στη συλλογή τους;

-Παρότι είχα την τύχη να με εντάξουν στους επτά διάσημους συλλέκτες της χώρας, δεν είμαι απολύτως έτοιμος να απαντήσω στο τι είναι αυτό που κάνει κάποιον συλλέκτη. Φαντάζομαι ότι οδηγείται κανείς από αυτή την πρωτόγονη μανία να αποθηκεύει πράγματα όμορφα, έξυπνα ή ικανοποιητικά. Περιέργως, εγώ δεν είχα τέτοια μανία.

Γιατί πρόθεσή μου ήταν να εξασφαλίσω έργα τέχνης της χώρας μου, να διασώσω πράγματα για τις επόμενες, τις μελλούμενες γενιές των Ελλήνων. Ακούγεται μεγαλεπήβολο αλλά έτσι είναι! Δε συγκέντρωνα έργα τέχνης από εγωισμό, για να προβάλλω δηλαδή εαυτόν μέσω αυτών. Τα τελευταία είκοσι χρόνια ξόδευα το μισό από το εισόδημά μου–που ήταν σημαντικό γιατί είμαι γνωστός χειρουργός- για να αγοράζω πίνακες, κυρίως από νέους καλλιτέχνες. Σπουδαστές της Σχολής Καλών Τεχνών ή πρωτοεμφανιζόμενους ζωγράφους, για να επιβιώσουν εκτός των άλλων και να ασκήσουν την τέχνη τους. Καλή ή κακή, θα το δείξει η ιστορία και ο χρόνος.

-Είναι εντυπωσιακό ότι έχετε γεμίσει με πρωτότυπα σύγχρονα έργα τέχνης την κλινική σας. Δε φοβάστε την κλοπή ή τη φθορά;

-Όλα τα έργα της συλλογής είναι δημοσιευμένα. Άρα είναι δύσκολο να πουληθούν παράνομα. Δε θα μπορούσαν πάντως να διασωθούν αλλιώς. Παρά μονάχα αν κάποιος αιρετικός, με τη δική μου αριστερή λόξα, τα αγόραζε, επιμένοντας ότι δεν ανήκουν ουσιαστικά στον ίδιο, αλλά σε όλον τον πλανήτη, σε όλη τη χώρα. Είχα βέβαια την οικονομική δυνατότητα να υποστηρίξω μια συλλογή που θα αποτελούσε ένα δημόσιο γεγονός. Γιατί αμείβομαι δυσανάλογα υψηλά σε σχέση με άλλους εργαζόμενους, αν και κόβω αποδείξεις και είμαι εξαιρετικός φορολογούμενος! Έως και ηλίθιο με αποκαλούν γι’ αυτό. Παρόλα αυτά, θεωρώ έως και παράνομο το να κερδίζω πολλά χρήματα. Είναι βλέπετε αυτή η αριστερή μου ιδεοληψία. Αλλά δε μου έρχεται να τα βάλω και με τον καπιταλισμό τώρα που πεθαίνει... Ήταν τόσο απάνθρωπο αυτό το σύστημα, που κατέρρευσε από τις ίδιες τους τις αμαρτίες, όπως και ο υπαρκτός σοσιαλισμός. Σου φαίνεται αφορισμός, αλλά έτσι είναι! Ο καπιταλισμός κατέρρευσε πνιγμένος από τις ίδιες παρανομίες ή αδικίες...

-Μεγάλη κουβέντα ανοίγετε. Για το αν κατέρρευσε ή μεταλλάσσεται ο καπιταλισμός ... Γι’ αυτό ας επιστρέψουμε στα της συλλογής σας . Θυμάστε ποιο ήταν το πρώτο έργο που αγοράσατε;

-Δεν το αγόρασα. Το πρώτο μου έργο έχει μια αφιέρωση. Γράφει στον Γιώργο Γρηγοριάδη πολύ φιλικά. Είναι οι εννιά ιστορίες για μικρούς και μεγάλους. Είναι ένα πολύ μικρό έργο του Αλέξη Ακριθάκη. Το 1975 όταν εκλέχθηκα δήμαρχος Ηρακλείου Αττικής, ο Ακριθάκης πήρε μέρος στην προεκλογική μου εκστρατεία. Τότε μου πρότεινε να το αγοράσω για 10 χιλιάδες δραχμές. Τσάμπα δηλαδή. Μου άρεσε για ό,τι συμβόλιζε, γιατί είναι μια ωραία βαλίτσα. Και δέχτηκα, αν και τα χρήματα δεν τα πήρε ποτέ. Δεν τα είχα. Γιατί τότε ήμουν ένας φτωχός δήμαρχος που άφηνε το μισθό του για τους φτωχότερους. Δεν καταδέχθηκα να πάρω ποτέ δημοτική αποζημίωση. Χρόνια μετά συντήρησα οικονομικά τον Ακριθάκη. Ξόδεψα πολλά εκατομμύρια. Μόλις πέθανε ο Ιόλας το ‘87, ο Ακριθάκης έμεινε «ορφανός». Δεν μπορούσε να συντηρηθεί γιατί ήταν  εξαρτημένος από ουσίες και αλκοόλ. Αγόραζα λοιπόν ό,τι μου έδινε και όσο μου τα έδινε. Δύο εκατομμύρια π.χ., τα οποία ξόδευε σε βότκες και άλλα. Έτσι, μου έδωσε τη σειρά του «Μάλμπορο». Συχνά τον συμβούλευα: έτσι όπως πας Αλέξη θα πεθάνεις… Και εκείνος μου απαντούσε με το κλασικό: Ε, και; Αυτό το  «Ε, και…» ήταν ο τρόπος που αντιμετώπιζε τη ζωή.

Με συγκίνησε πολύ και όταν μου έδωσε τα ημερολόγιά του. Παρότι του έλεγα πως πρέπει να τα πάρει η γυναίκα του, η Φώφη, εκείνος επέμενε να μείνουν σε μένα. Γιατί μπορούσα, κατά τη γνώμη του, να τα διαχειριστώ καλύτερα. Και να που τώρα βρήκα την ευκαιρία να τα προβάλλω στην πινακοθήκη και να δώσω την ευκαιρία στους επισκέπτες να αντιληφθούν πως ο Αλέξης Ακριθάκης, όσο πολύτιμος και αν είναι σαν ζωγράφος, δεν παύει να είναι ένα ανθρώπινο ον, που υποφέρει το ίδιο, προσδοκά το ίδιο με εμάς τους άσχετους από την τέχνη. Είναι αυτό το γοητευτικό παιχνίδι της ζωής και της τέχνης... Και ήθελα να το δείξω σε μια τέτοια έκθεση σαν αυτή στον Αλέξη Ακριθάκη, έστω κι αν είναι μια έκθεση κατ’ επιλογήν περιφερειακή. Στα εγκαίνια δεν καταδέχθηκα να καλέσω κανέναν πολιτικό, κανέναν υπουργό, παρά μόνο φίλους, συντοπίτες και φίλους καλλιτέχνες.

-Τελικά είχατε από πολύ νωρίς μια σχέση με τον κόσμο των τεχνών; Γιατί γνωρίζω ότι ακόμα και σε δύσκολα χρόνια, στην παρανομία αν δεν κάνω λάθος, είχατε φιλικές σχέσεις με τον Μανόλη Αναγνωστάκη και τον Στρατή Τσίρκα.

-Κατάγομαι από μία οικογένεια φεουδαρχική. Η αδελφή του πατέρα μου, η κ. Μαρίκα Σπαρούνη Γρηγοριάδου, πάντρεψε τον Γεώργιο Παπανδρέου και βάφτισε το υιό του. Αυτή η συγγένεια μας βασάνισε πάρα πολύ τελικά γιατί η οικογένειά μου ήταν βασιλική. Με τον Ανδρέα Παπανδρέου συναντηθήκαμε στη δικτατορία, εγώ ως Πατριωτικό Μέτωπο και αυτός ως ΠΑΚ και συνεργαστήκαμε, παρότι ο Ανδρέας ήταν φιλύποπτος, γιατί γνωριζόμαστε εξ απαλών ονύχων. Πρώτη ξαδέλφη μου ήταν η Θεώνη Βαχλιώτη Όλντριτζ (σσ η διάσημη ενδυματολόγος). Η οικογένειά μου ήταν αφοσιωμένη στους πίνακες και τα βιβλία. Η βιβλιοθήκη μας, μια από τις μεγαλύτερες της Ευρώπης, ξεκινά από τον Γουτεμβέργιο. Αριθμεί κάπου 22 χιλιάδες βιβλία. Θα μείνει και αυτή σε ένα δημόσιο, μη κερδοσκοπικό φορέα, όπως προτιμούν και τα παιδιά μου. Και έτσι θα γίνει κι αυτή κτήμα του λαού.

Η μεγάλη μου πάντως οικογένεια δε με βοήθησε καθόλου όταν αποφάσισα να βάλω στην ταυτότητά μου παύλα εκεί όπου αναφέρεται το θρήσκευμα. Αυτό μου στοίχισε μια σειρά διώξεων και παρεξηγήσεων, καθώς ήθελα τότε να γίνω στρατιωτικός γιατρός. Πολύ αργότερα, πάλι κατά λάθος, με ορίσανε εκπρόσωπο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στη Λυρική Σκηνή. Και όταν ρώτησα τον υπουργό εσωτερικών, Θόδωρο Κατριβάνο, γιατί εγώ, μου απάντησε: «γιατί εσείς του ΚΚΕ εσωτερικού είσαστε κουλτουριάρηδες»! Έτσι έφαγα πέντε χρόνια στην ΕΛΣ, με συνεργάτες τον ΝίκοΣυνοδινό και τον Παύλο Πετρίδη. Μάλιστα, τον Νίκο Συνοδινό τον επέλεξα και για τη θέση του διευθυντή της σκηνής. Με αποτέλεσμα να ενοχληθεί ο Χρήστος Λαμπράκης, ο οποίος με είχε ρωτήσει πώς ένα αριστερό συμβούλιο επέλεξε έναν βασιλικό, αδελφό της Άννας Συνοδινού; Του είχα απαντήσει πως τον επιλέξαμε για τις ικανότητές του, τη διάθεσή του για δουλειά και όχι για τα φρονήματά του.

-Κι ο Αναγνωστάκης, φίλος καρδιακός;

-Και φίλοι… συνωμοτικοί. Παράνομοι. Ο Αναγνωστάκης ήταν γιατρός, ακτινολόγος. Τον έφερα στο Ηράκλειο και ανοίξαμε ένα ακτινολογικό ιατρείο, όταν του έριξαν τόνους λάσπης στη Θεσσαλονίκη σαν υποψήφιο δήμαρχο. Τον Τσίρκα, Γιάννης Χατζηανδρέου το όνομά του, τον συνάντησα στη Σκύρο, όπου με έστειλε το κόμμα. Ήμουν ήδη μαγεμένος με την Τριλογία της Άνοιξης. Για μένα ήταν λοιπόν μύθος. Μεγαλοπρεπής, μακριά από κάθε μικρότητα. Τον εκτιμούσα πάρα πολύ. Είχα, θα τολμούσα να πω, μια συγγένεια αγάπης και αφοσίωσης σε μεγάλους της τέχνης. Τέλος, στην ιατρική, πάλι κατά λάθος, έγινα  διάσημος χειρουργός. Γιατί επέμενα και πάλι αιρετικά. Επέλεξα να ειδικευτώ σ΄ ότι χλεύαζαν: τις πρωκτικές παθήσεις, χρησιμοποιώντας τις πιο απλές μεθόδους. Τώρα πια χειρουργούμε ετησίως περί τους 1600 ασθενείς, όταν όλα μαζί τα νοσοκομεία της χώρας χειρουργούν 1500. Κι έρχονται από όλο τον κόσμο. Αντλούν πληροφορίες μέσω διαδικτύου. Το διαδίκτυο είναι, θα τολμούσα να πω, πιο επαναστατικό από τον Μαρξ και τον Λένιν. Δείτε πως μέσω διαδικτύου κινητοποιήθηκαν στην πλατεία Ταχρίρ και έριξαν τον Μουμπάρακ.

Info

Η πινακοθήκη Γρηγοριάδη βρίσκεται στην οδό Μαρίνου Αντύπα 18, Νέο Ηράκλειο. Τηλέφωνο γραμματείας: 210 - 2719744. Στάση ΗΣΑΠ: Ν. Ηράκλειο. www.pinakothiki.eu. Ωράριο λειτουργίας: Τρίτη έως Παρασκευή: 11 π.μ. – 7 μ.μ. Σάββατο πρωί: 11 π.μ. - 3 μ.μ. Δευτέρα και Κυριακή.